Wat is er nieuw?
- Kleuren van de Fiat 850 Coupé en Spider (update)
- Nog wat Fiat 850's ten onder (nog meer deuken)
- Die ene Fiat 850 van Giunsella (update met meer informatie en foto's)
- Die ene Fiat 850 van Giunsella (update)
- Meer over het Abarth OT dashboard voor de Fiat 850
- Nieuwe zekeringkast voor de Fiat 850
- Dit moest ook nog.... Revisie van de Fiat 850 startmotor
- Pakkingen voor de Fiat 850
- Nog een Neckar Adria gevonden (nieuwe foto)
- Pirelli Cinturato banden voor de Fiat 850
Fiat 850: Racen in Amerika
De Kangaroo Mk 2 D Sports Racer (DSR), in de klasse H Modified werd in 1967 ontworpen en gebouwd door Fred Plotkin. Hij had al eerder de Mk1 gebouwd met NSU Prinz onderdelen en wilde sneller. De Mk1 werd voorzien van een Fiat 850 motor, gekoppeld aan een Fiat 600 versnellingsbak maar ook dat was niet genoeg, al won Plotkin er wel in 1968 het SCCA National Championship in DSR mee. Het ontwerp was met een leeggewicht van 370 kg vrij licht te noemen.
Leuk weetje: Plotkin gebruikte 2 SU carburateurs van een MGA, volgens mij een ongebruikelijke keuze.
Als logische ontwikkeling werd vervolgens de MK2 gebouwd.
De MK2 in 1965
Het oorspronkelijke idee was om een Alfa Romeo motor te gebruiken om mee te doen aan de C Sports 2 liter categorie van de SCCA maar omdat deze serie stopte voor de auto klaar was werd er een 1300cc Triumph Spitfire motor gemonteerd en dat was een goede keuze want de auto eindigde de meeste races dicht bij de winnaars.
Fred's broer Don monteerde in 1968 een Fiat 850 motor en Fred racete er mee in D Sports (DSR), vooral in California en het midden westen. Hij reed voor het team van Rich Motors, een Fiat dealer die in Glendale, Californië, ook de onderdelen leverde om die auto's sneller te maken. Plotkin won nogal veel en eindigde als kampioen.
De auto werd tijdens diens race-carriere meerdere malen verkocht en toen de regels van de competitie werden gewijzigd werd de 850 motor vervangen door een 1300cc motor uit een Fiat 128. Met de andere motor kwamen er ook wijzigingen aan de carrossserie: er werd een grote luchtinlaat gemonteerd. Dat alles droeg echter niet bij aan een succesvolle inzet en de auto finishte meestal niet; het was een echte "one lap" racer.
Daarom nam een volgende eigenaar, Eric Scheible, de auto flink onder handen. Hij veranderde de achterkant van het buizenframe en hing er een andere body op. Ook verbouwde hij de motor en dit alles zorgde ervoor dat de auto betrouwbaarder werd. Door aanpassingen aan de ophanging werd hij zelfs meer succesvol en dat resulteerde in een paar podiumplaatsen tijdens races in Californië.
Bocht 9 op de Riverside Raceway in California, met een 1300cc Fiat 128 motor. Foto van Eric Scheible.
Een volgende eigenaar crashte er genadeloos mee waarna de restanten een tijd lang op pallets in een hoekje in zijn werkplaats lagen te verstoffen. Hij verkocht alles terug aan Fred Plotkin, de oorspronkelijke bouwer die de auto in 2006 restaureerde tot het ontwerp van rond 1968.
Ook deze DSR is erg laag!
Gerestaureerd inaApril 2006. Bodywork met originale neus en replica achterzijde zoals in de late '60er jaren. Foto van Fred Plotkin
Fred Plotkin in zijn creatie op een foto van Richard Colburn (Sportracernet.com)
Later racete Plotkin in een Fiat 850 Spider, ook in H Modified:
Foto uit Le Fuoriserie van Allessandro Sannia
Mijn eerdere artikelen over racen met Fiat 850 techniek in de Verenigde Staten werden veel gelezen dus ben ik gaan zoeken naar andere constructeurs die met de 850 aan de gang waren.
En zo vond ik Gene Beach en Henry Grady die vanaf 1959 (onder de naam Begra) op basis van de Fiat 600 raceauto's bouwden. In 1963 gingen ze uit elkaar en ging Gene Beach alleen verder. Vanaf 1964 ging hij onder andere 850 motoren gebruiken voor zijn auto's.
De MK4 uit dat jaar was het eerste chassis dat werd geproduceerd onder de naam "Beach" en was gebaseerd op eerdere ervaringen met de MK3. Dat ontwerp werd aanzienlijk verbeterd. De ophanging en remmen maakten gebruik van gemodificeerde Austin Healey Sprite-componenten, terwijl de voorkant van de auto werd verlaagd voor verbeterde aerodynamica. Hoewel het originele MK4-ontwerp gebruik maakte van een BMW 750, werden latere exemplaren aangedreven door een breed scala aan motoren afkomstig van Datsun, Mini Cooper, Sunbeam en meer.
Beach verkocht zijn creaties in allerlei configuraties voor zelfbouw en prees die in zijn brochures als volgt aan:
"Dit is onze MARK FOUR B Open Sports Racing Car - een superlicht ontwerp dat zeer geschikt is voor aangepast racen in de kleinere klassen. We hebben veel tijd besteed aan het uitwerken van alle kleine details over de ophanging, het chassisontwerp, de carrosserievorm, de stoelen, het zicht en alle andere dingen die bij het ontwerpen van een racemachine komen kijken.
Het ontwerp heeft een extreem stijf frame van mild steel buizen (heli-booggelast), een stalen bodemplaat en semi-structurele dorpels. Het ophangingsontwerp met lage rolcentra zorgt voor veilig bochtenwerk. De voorwielophanging is volledig onafhankelijk met Triumph-fusees. De achterwielophanging is volledig onafhankelijk met lichtmetalen draagarmen, schijfremmen en magnesiumwielen.
De besturing is tandheugel met verstelbare stuurkolom en met vinyl bedekt wiel (12" of 13"). De koeling gebeurt via een aan de voorzijde gemonteerde radiator die wordt gevoed door aluminium waterbuizen van en naar de achterkant. De carrosserie van gegoten glasvezel, met zijn samengestelde, gebogen voorruit, scharniert open voor eenvoudig onderhoud en de altijd liefhebbende technische inspecteur. De stoelen zijn van glasvezel met met vinyl gecoate, met schuim beklede hoezen.
De auto's hebben dubbele hoofdremcilinders en Airheart-remklauwen en kabelbediening voor de handrem. De motorsteunen zijn van een universeel type, dus het zou niet moeilijk moeten zijn om een motor van eigen voorkeur in te bouwen. Er kan een Fiat- of Volkswagen-transmissie worden gemonteerd. De koppelingsbediening is hydraulisch.
Je kunt de MARK FOUR B bestellen zoals jij wilt: met of zonder motor of transmissie. Sterker nog, wij installeren uw combinatie zelfs voor u. En voor degenen onder u die het niet erg vinden om 's avonds laat op te blijven, is hij er ook als kit".
Deze Beach MK4 uit 1965 werd aanvankelijk geleverd met een Fiat/Abarth 1000 twin-cam motor. Hij wordt nu aangedreven door een Fiat 850 903cc motor uitgerust met een PBS-kop en inlaat. Daarop zitten een paar Weber 40DCOE carburateurs die zorgen voor de brandstoftoevoer. De motor produceert 100 pk en 105 Nm koppel en stuurt het vermogen via een Hewland-transaxle. De motor in deza auto is recent herbouwd en race-klaar. Hij werd voor $ 35.000 verkocht door Automotive Restaurations Inc. uit Stratford, Connecticut in de Verenigde Staten. De showroomfoto's in dit artikel komen van hun site.
De Beach Mk4B was laag! Erg laag:
Het buizenframe:
Gene Beach overleed in 2006 maar zijn bedrijf bestaat nog. Als je er meer over wilt weten klik je op de link hieronder:
Virginia Raceway houdt zijn geschiedenis in ere met een uitgebreide website. Ze hebben ook een aantal pagina's aan Beach gewijd.
Beach pagina op website Virginia International Raceway History
Paul & Bob Swensen waren de eigenaren van PBS Engineering in Garden Grove (Californië) die twee coupé's met middenmotor bouwden, aangedreven door Fiat 850-motoren. De glasvezelcarrosserie van deze auto's werd ontworpen door Clark Adams en gebouwd door LaDawri, dat ook kitcars bouwde. Zij verkochten de losse carrosserie ook als de Formula Libre.
De auto hieronder is een PBS Mk-2 (GT-2) H Mod Coupé uit 1968. Dit model, gebouwd in 1967-1968, werd geconstrueerd met een buizenframe chassis en een glasvezel carrosserie. De deuren zijn gemaakt om te openen zoals die van een Mercedes 300SL.
Bob Swenson racete een aantal jaren met zijn Mk-2. Hij reed zelfs met de auto in 1968 in de American Road Race of Champions (destijds het nationale kampioenschap van SCCA) op Riverside Raceway in 1968 [deed mee als PBS GT-2], maar viel na slechts één ronde te hebben voltooid uit vanwege een gebroken ophanging.
De auto werd aangedreven door een FIAT 850cc-motor, met een PBS DOHC-cilinderkop, die ongeveer 90 pk leverde bij 8500 tpm.
De auto van Bob werd later verkocht aan een eigenaar die hem ingrijpend verbouwde. Helaas werd de auto zo veranderd dat PBS de auto, op later verzoek, niet meer in de oorspronkelijke staat kon krijgen. Dus in plaats daarvan installeerden ze een roadster (Mk-4) carrosserie op het chassis.
PBS bouwde ook een tweede Mk-2. Die auto werd meerdere malen verkocht en werd gelukkig in originele staat gehouden. Hij werd uiteindelijk voor meer dan $ 125.000 verkocht aan een serieuze verzamelaar in Japan. Door de jaren heen heeft PBS verschillende revisies van de motor uitgevoerd voor de huidige eigenaar.
Van Bryce Wengard kreeg ik deze foto's van de PBS aangedreven auto van zijn vader; let op de Fiat 124 Familiare:
Hopelijk krijg ik nog aanvullende info van Bryce,
PBS is ook bekend geworden door bijvoorbeeld de door hun ontwikkelde cilinderkoppen en waterpompen zoals te zien bij deze motor die ik jaren geleden tegenkwam op de beurs in (toen nog) Padua. Dit blok is opgebouwd door Scuderia Topolino/Abarth-Online.de
Als je hun onderdelen nu ergens tegenkomt betaal je de hoofdprijs maar volgens mij zeker de kosten waard.
Astech was het bedrijf van Dale Tholen in San Diego, Californië waar onderdelen voor race-auto's werden ontwikkeld en gemaakt. Ook werden carrosserieën voor deze auto's gebouwd. De auto die je hier ziet is de enige van de vijf gebouwde exemplaren waarin nog steeds de op de Fiat 850 gebaseerde motor zit. Er zijn er nog 3 bekend maar daarin zitten motorfietsmotoren.
Een fotoalbum vind je HIER en een filmpje met lopende motor HIER.
Deze Fiat Astech D-Sports Racer-raceauto uit 1972 wordt dus aangedreven door een motor gebaseerd op het Fiat 850 903cc blok (achterstevoren gemonteerd zoals ook bij de Formula 850) waarvan de cilinderinhoud nu rond de 950 cc zou moeten zijn. De cilinderkop is een door PBS-gebouwde 8-poorts crossflow-kop, met Weber 40 DCOE-carburateurs.
Dale Tholen ontwikkelde ook een originele Astech crossflow-kop met inlaatspruitstuk:
Deze Astech heeft 10 jaar gereden in de SCCA-klassen HSR en VARA. De laatste race was in 2017 en was in zijn tijd altijd een top 3-finisher
Wat gegevens van de auto:
Motor en versnellingsbak:
- Boring: 66mm, Slag: 68 mm krukas, met drijfstangen van de 903cc motor.
- Hoge compressiezuigers
- Totale cilinderinhoud: 930 cc
- PBS Engineering-nokkenas met hoge lift
- PBS-cilinderkop met 8 poorten en iets grotere kleppen)
- Dubbele Weber 40DCOE carburateurs.
- PBS waterpomp in "shorty"-stijl
- PBS-carter
- "reverse-flow" smering waardoor het gebruik van een externe oliefilter en een externe oliekoeler mogelijk is.
- Transmissie is een Webster met 5 versnellingen.
- Alle motormodificaties en montage van deze auto werden gedaan door PBS Engineering. Volgens de eigenaar bedraagt het geschatte aantal pk's van deze motor 85-90 pk.
Onderstel en carrosserie:
- Remmen: Schijfremmen op 4 wielen.
- Wielophanging: Eigen ontwikkeling
- De carrosserie is van glasvezel en zelfs de mal voor de voorkant bestaat nog.
- Het gewicht is 415 kg.
De dochter van Dale Tholen, Kerry Rauch, racet nog in een Astech, die oorspronkelijk een Fiat 850cc-motor had, wat in die tijd de maximaal toegestane motorinhoud was.
Later werd de auto uitgerust met een Nissan 1300cc B210-motor en vervolgens geüpgraded met een Motec-brandstofinjectiesysteem.
In 1997 werd de auto uitgerust met een Worth Kawasaki ZX-10-motor, zoals deze in 2000 was geconfigureerd. Die laatste versie zie je hier:
Aldin "Red" LeGrand bouwde met 2 vrienden een race-auto met Renault onderdelen om mee te rijden in een van de competities van de Formula Racing Association.
Ze hadden daarmee zoveel succes dat er vraag kwam naar hun ontwerpen en dus werden er meer LeGrand's gebouwd. Ondanks het feit dat er veel zijn gebouwd en er goede resultaten mee zijn gehaald is het een relatief onbekend merk. Maar gelukkig is er internet en na een artikel in een Fiat 850 groep op Facebook kwam ik in contact met de zoon van één van de ontwerpers van LeGrand. Maar eerst wat algemene info.
De "Mk1 Cheetah" van 1963 werd ontwikkeld op basis van de ervaringen met de Renault Specials en kreeg een BMW 700 tweecilindermotor met 76pk.
In de jaren daarna zijn er veel auto's gebouwd waaronder ook monoposto's (formule 3,4, V en Ford) waarover je HIER kunt lezen.
En dan krijg ik natuurlijk de vraag "En wat heeft dat dan te maken met een Fiat 850?" met als antwoord: "LeGrand heeft ook een paar auto's gebouwd met Fiat techniek: zowel motoren/transmissies van de 600 als de 850 werden gebruikt". Dit is één van de ontwerpen, de Mk2.
Het succes van de Mk1 werd onmiddellijk omgezet in de Mk2, een H Modified sportracer. De Mk2 was in feite een verbrede Mk1 met een carrosserie van een sportwagen, maar er was ruimte voor motoren van de BMW tot een SAAB tweetakt-driecilindermotor. De Mk2 was ook een winnaar, en veel records in de H Mod-klasse werden gebroken door Bruce Eglington. Bijna alle ontwerpen waren een samenwerking, waarbij een ontwerper en Red als meesterfabrikant over hun schouder meekeken en indien nodig input gaven.
LeGrand #15
LeGrand #108. Deze kan, vanwege zijn eerste bouwjaar, ook een Fiat 600 motor gehad hebben!
De informatie van Christopher Griffith over de auto in de foto's:
"#15 is een Mk2 LeGrand, gebouwd in Zuid-Californië en wordt aangedreven door een Fiat 903cc motor. Mijn vader (John) werkte voor Red en maakte alle technische tekeningen voor deze auto en de meeste andere LeGrands. Ik geloof dat auto #108 in de link de originele auto van mijn vader was die hij in 1963 bouwde. LeGrands werden aangedreven door BMW's, Fiats, Saabs en één werd zelfs aangedreven door een Norton-motorfietsmotor. De originele klasse vereiste alleen dat de cilinderinhoud onder de 850cc lag."
Dit is John Griffith bij het buizenframe van #15:
Het ontwerp werd later ook aangepast om een V8 in te verstoppen.
Ik kwam deze "foto's van foto's" tegen op XWebforums maar kan over de auto's met Fiat techniek verder weinig vinden. Ik houd me aanbevolen voor meer informatie zodat ik dit artikel kan uitbreiden.
De velgen zijn trouwens ook een ontwerp van LeGrand; ze waren superlicht en konden door LeGrand zelf gemaakt worden, dus hoefde er geen gieterij ingeschakeld te worden.
WIl je meer weten over de race-auto's van LeGrand, klik dan HIER
