In het laatste weekend van oktober wordt in Padua de "Auto e Moto D'epoca" gehouden; volgens de organisatie de grootste old-timerbeurs van Europa. Wanneer je 90.000m2 (11 hallen plus de buitenterreinen) bekeken hebt ben je geneigd dat te geloven!
Als ik om half negen aankom gaat net de deur open naar de kassa's en als een van de laatsten weet ik me naar binnen te werken. De rest moet weer een half uur wachten. Om 9 uur stipt gaat de beurs echt open en kom je in hal 7 meteen tussen de onderdelenkraampjes terecht. Om kwart over negen heb ik de eerste buit binnen: een verzameling rubbers voor de 850. Naast steunrubbertjes voor motorkap en kofferdeksel ook de blokjes waar de voorstoelen op steunen in de rails. 5.00 Euro afrekenen en verder naar de volgende.
Bijna alle kraamhouders in deze hal zijn wel ergens in gespecialiseerd en je kunt er dus heel speciaal materiaal vinden. Zo zag ik een distributiehuis voor een Abarth 1300 OT maar ook een krukas voor een Dallara X1/9 racer. 5-bak nodig voor je 600 Abarth? Ook hier te koop. En degene die een motor voor een Osca nodig had kon hem hier scoren.
We zijn met zijn vieren en allemaal hebben we een boodschappenlijstje. Het tempo ligt dus laag (je weet nooit waar je iets vindt in de enorme selectie) en pas rond half een zijn we de eerste hal uit. Ik heb nog een mooie set portierrubbers en een rubberlijst die rond de versnellingsbak moet komen weten te scoren en, bij Casa di Freni, een set remslangen en een hoofremcilinder. Mooi materiaal en voor een redelijke prijs. Niet veel goedkoper dan via internet maar je kunt het hier wel vasthouden voor je het koopt en dat is ook belangrijk.
Heel veel spullen gezien waar ik hebberig van kan worden maar ik houd de hand nog even op de portemonnee. Je weet tenslotte niet wat er nog langskomt. Op het eerste buitenterrein kom je weer tussen de kramen met onderdelen en ook particulieren met auto's. Daar staan ook wat buitenlandse stands, onder andere Martin Willems. Daarna verder naar de andere hallen waar we hoofdzakelijk auto's vinden: kleine handelaren met goedkope (en dus te volle) stands maar ook gerenommeerde bedrijven met zeer exclusief materiaal en lekkere koffie.
Tenslotte nog even naar hallen 6 en 8 voor de modelauto's. Minder aanbod dan verwacht maar vaak zitten er wel erg mooie en zeldzame modellen bij. Als we daar klaar zijn heb ik nog geld en een half uur tijd over. De hebberigheid slaat toe en ik koop nog een Abarth grille. Wel een replica maar heel netjes en goed te gebruiken voor de 850.
Bij de laatste kraam waar ik heen moest wil de verkoper niet meewerken. Ik had daar een instrumentenhuis gezien dat in een Abarth 1000 OT thuis hoorde. De prijs was goed maar de standhouder wilde het pas verkopen na afloop van de beurs. Dat was voor mij niet te doen want dan zou ik al weer thuis zijn. Afgesproken dat ik dat dan maar via internet zou bestellen.
Conclusie: Padua is absoluut de moeite waard, al heb ik dan weinig Fiats gezien van de types waar ik mee bezig ben. Gelukkig genoeg ander moois gezien. Op de terugreis nog een sloperij bezocht waar ik de eerste 850 Berlina van de trip tegenkwam; te slecht voor woorden maar de raamframes zijn dan wel weer 100% !
Tenslotte de foto's:
