Biraghi Autocorse was het bedrijf waar Luciano Biraghi zijn opvoerkunsten deed. Hij begon in 1965 met de Formula Junior 500 en het jaar daarna in de Formula 850 en zou tussen 1966 en 1968 in totaal 9 auto's bouwen die werden ingeschreven bij de CSAI. Twee van deze auto's (67.4 and 67.5) werden op zijn naam ingeschreven en werden beschikbaar gesteld aan de coureurs van zijn team, waaronder Lella Lombardi die met 67.4 reed. De andere werden verkocht aan privé coureurs. Ieder seizoen werd de versie verbeterd t.o.v. het vorige jaar.
In 1968 bouwde Luciano Biraghi zijn laatste twee auto's waarvan er een speciaal voor Lella. Dat was de auto met chassisnummer 68.1; Lella Lombardi staat op het certificaat van inschrijving als eigenaar geregistreerd.
Biraghi's waren succesvolle auto's, wie er ook mee reed.
Adelmo Fossati in 1968
Lella Lombardi in 1970, ze werd tweede in 1971
Orazio Ragaiolo in 1972
Giacomo Ballarino (een race gewonnen in 1975 en een 1977)
Biraghi 1966
Biraghi formula 850 met chassisnummer 001 uit 1966. Deze auto stond, volledig gerestaureerd, te koop bij Aquarama.
Deze foto toont een van de 3 ribben van het chassis, een fundamenteel en essentieel kenmerk van alle Biraghis.
In 1967 kreeg de Biraghi onder andere een langere wielbasis
De Biraghi van 1968, met kleine aanpassingen aan de ophanging
Biraghi 1969. De verbeteringen voor dit jaar waren een nieuwe voorwielophanging, betere besturing en remmen en een krachtiger motor.
Ook de carrosserie werd aangepast.
Lella Lombardi in de Formula 850 in een Biraghi:
De auto met chassisnummer 68/1 stond later op de beurs `Auto e Modo d'epoca` in Padua:
Lella Lombardi was een van de coureurs in het team van Biraghi. Ze was de tweede vrouw in de Formule 1 maar de enige die ooit in een Grand Prix in de punten eindigde. Ze reed in totaal 17 races voor de teams van March Engineering, RAM Racing en Williams. Wat niet veel mensen weten is dat ze in de jaren 70 deelnam aan de Formule 850 en daar de titel won.
Ze begon te racen op haar 11e en op haar 24e debuteerde ze in de Formula Monza. Ze had talent maar omdat ze niet uit een rijke familie kwam duurde het lang voor ze doorbrak. Na 3 jaar ging ze over naar de Formule 3 en in 1974 in Engeland naar de Formule Ford Mexico en tussen 1974 (ze was toen 33) en 1976 nam ze deel aan de Formule 1. Tot haar dood in 1992 bleef ze racen en tot nu toe heeft geen enkele vrouwelijke coureur haar Formule 1-record gebroken.
Op de website die aan Lella Lombardi is gewijd vond ik deze video waarin Luciano Biraghi vertelt over de Formula 850 (wel in het Italiaans).
Ik heb ook een film van een race met een Biraghi Formula 850.
