De auto in dit verhaal is een Del Giovane Formula 850 die op dit moment wordt gerestaureerd. Het ziet er ernstig uit maar de eigenaar heeft er grote plannen mee. Het restauratiewerk zal dus vast resulteren in de hergeboorte van een succesvolle Formula 850 deelnemer.
Er is vrijwel geen informatie over Del Giovane te vinden, weinig tekst weinig foto's; wat ik hieronder vertel komt grotendeels van de site van TopClassico. Wel heb ik twee korte filmpjes gevonden die ik heb samengevoegd. De link staat onderaan dit verhaal.
Vanaf de tweede helft van de jaren zestig werkten de twee broers Augusto en Luciano Del Giovane aan racewagens. Ze waren daar nogal succesvol in en naast talrijke kampioenschapsraces namen de twee broers bijvoorbeeld ook deel aan races op de circuits van Vallelunga en Magione.
Voor de Formula 850 bouwden ze deze monoposto en aan de manier waarop die in elkaar is gezet lijkt het meer op het werk van kleine tovenaars die liever bliksemsnelle dan mooie auto's realiseerden.
Na hun eerste auto, een afgeleide van Abarth, gingen ze in hun werkplaats in de Via Macedonië verder met het tunen van motoren voor het Del Giovane-team.
In het seizoen 1971 hadden ze weinig succes en om hun eer te redden bouwden de broers in de eerste maanden 1972 een nieuwe auto voor de Formule 850. De racer, gebaseerd op de techniek van de Fiat 850 werd zeer snel gebouwd. Augusto Del Giovane heeft ooit verteld dat de carrosserie zelf werd gemaakt van aluminium dat nog in de werkplaats lag dat met klinknagels aan elkaar werd gemaakt.
De montage van de panelen was grof waarbij het buizenframe van de auto werd gevolgd en dat zorgt er voor dat uiterlijk hoekig en agressief overkomt. Bepaald niet de zachte, aantrekkelijke lijnen die destijds populair waren.
In die jaren was het niet eenvoudig om verf te vinden waarmee aluminium kon worden gespoten zonder primer. Dit was nodig om het gewicht laag te houden. Een bevriende piloot van Alitalia schijnt de speciale lichtblauwe verf meegenomen te hebben uit Engeland. Helaas was er maar één blikje, dus er bleven delen van de auto die ongeverfd bleven. Volgens Augusto werden restjes groene verf uit de werkplaats gebruikt voor de afwerking. Het lakwerk was, net als de carrosserie, met een paar snelle spuitbeurten zo klaar.
Volgens de normen van Del Giovane moest een auto snel gaan, hij hoefde er niet goed uit te zien. En ja, volgens Augusto Del Giovane was hij snel.
De Fiat 850-motor werd opgeboord naar 896cc en de radiateur werd onder een hoek van 36° naar voren geplaatst. De versnellingsbak was gebaseerd op die van de Fiat Giardinetta, of op die van de Fiat 850 zelf maar de tandwielen werden ingekocht en vervolgens gemonteerd door Del Giovane. Met het chassisnummer nr. 003 nam deze auto deel aan het Italiaanse kampioenschap F850 in 1972 voordat hij twee jaar later werd verkocht aan Annino Conti, een Italiaanse coureur.
De resultaten van het seizoen waren bevredigend: Augusto behaalde op 16 april in Monza en op 10 september in Vallelunga de eerste plaats.
In totaal namen de auto's en coureurs van Del Giovane deel aan zeven races. Opnieuw kwam Augusto in 1973 op het circuit van Lazio op 18 maart op de eerste plaats en het jaar daarop opnieuw op 9 juni: altijd in het nationale F850-kampioenschap.
In 1974 behaalde hij ook zeges bij Mugello en Magione. Daarna, in 1978, nam het team deel aan het nieuwe kampioenschap genaamd Trofeo Formula 850 met een cilinderinhoud van 903 cc en een GBC-motor afgeleid van de Fiat 850 (of Fiat 127): ook in dit geval haalde Del Giovane het podium, dit keer met Nicola Fasanella .
Zoals veel auto's die zijn afgeleid van de voormalige Formule 850, werd de Del Giovane begin jaren tachtig omgebouwd en geüpdatet om te kunnen concurreren in de nieuwe Formule Panda met dezelfde 903cc-motor. De auto die hier wordt getoond valt nog in deze categorie, want hij heeft een langere wielbasis en gewijzigde ophanging: door deze aanpassingen kon de sportieve levensduur van een verouderde auto verlengd worden.
Racen werd steeds professioneler en de tijd van de kleine tuners als Del Giovane was voorbij; deze laatste aanpassingen waren hun ‘zwanenzang’.
De auto werd door een verzamelaar gevonden in de zuidelijkste uithoek van Italië en na een reeks tegenslagen hij eind 2019 verkocht aan de nieuwe “tijdelijke bewaarder”, Die onderzocht de geschiedenis ervan en stelt dat dit kleine, ruwe, lelijke en vervelende voertuig het verlangen om te presteren en te racen vertegenwoordigt.
Het was het product van een familie die succesvol werd met slechts een paar gereedschappen en een zelfgemaakte draaibank, maar die helaas nooit zijn volledige potentieel heeft gerealiseerd.
Als je op de foto hieronder klikt kun je het filmpje van de Del Giovane met lopende motor bekijken.
